Django (1966)

Co mają wspólnego pierwszy western nakręcony przez Quentina Tarantino i łowca nagród Jango Fett z uniwersum Gwiezdnych wojen? Źródło inspiracji, którym jest kultowy spaghetti western z 1966 roku! Django, podobnie jak Za garść dolarów Sergia Leonego, uznawany jest za nieoficjalną adaptację historii zaprezentowanej przez Akirę Kurosawę w samurajskiej Straży przybocznej. W każdym z tych filmów występuje bowiem motyw samotnego wojownika, który wypowiada wojnę niesprawiedliwości i wyzyskowi niewinnych w napotkanej na swojej drodze mieścinie.

Django wykorzystuje ten klasyczny już trop gatunkowy, ale ubiera go w interesujący społecznie kontekst, stawiając protagonistę naprzeciw bandy będącej dziwną wariacją na temat Ku Klux Klanu (jej członkowie noszą czerwone maski zamiast białych) i meksykańskich rewolucjonistów. Obraz Sergia Corbucciego w czasie swojej premiery zasłynął jako jeden z najbrutalniejszych filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono, i pomimo problemów z dystrybucją w Wielkiej Brytanii odniósł ogólnoświatowy sukces kasowy. Django przez dekady inspirował rzesze bezwstydnych naśladowców i filmowców takich jak wspomniany Tarantino, który oddał hołd Corbucciemu swoim dziełem z 2012 roku. Co ciekawe, wcielający się w oryginalnego Django Franco Nero prowadzi w tym filmie krótką rozmowę ze swoim młodszym imiennikiem granym przez Jamiego Foxxa. Miłośników nowszego dzieła powinien zainteresować natomiast fakt, iż za ścieżkę dźwiękową do Django Corbucciego odpowiedzialny jest Luis Bacalov, którego utwory można było usłyszeć również w produkcji Tarantino. Oczywistością jest, że każdy miłośnik westernu powinien znać oba te tytuły! [Mikołaj Lewalski]