Atak ludzi lalek

Film Berta I. Gordona uznać można za prototyp Toy Story. W każdym z tych filmów ukazane są dwa opozycyjne względem siebie światy. Pierwszy z nich to bezpieczna kraina zabawek z mikroskopijnych rozmiarów zastawą obiadową. Drugi natomiast to świat ludzki – przestrzeń, w której roi się od zagrożeń. Na bohaterów czyhają gigantyczne szczury, olbrzymie centra handlowe oraz trawniki-dżungle. Atak ludzi lalek nie jest jednak animowanym filmem familijnym, a horrorem science fiction.

Fabuła filmu opowiada o panu Franzu (John Hoyt) – lalkarzu, szalonym naukowcu, który zmniejsza ludzi ze swojego najbliższego otoczenia do rozmiarów lalek Barbie. Taki los spotyka jego sekretarkę, Sally Reynolds (June Kelly), oraz jej ukochanego – Boba Westleya (John Agar). Para postanawia nakłonić swoich współtowarzyszy do buntu przeciwko pomylonemu lalkarzowi. Dodatkowo sprawą niewyjaśnionych zaginięć zaczyna interesować się policja. Co tak naprawdę stoi za czynami szalonego naukowca? Czy jest to chęć zysku, kontroli, a może cel jest zupełnie inny?

Film nieprzypadkowo znalazł się w cyklu Najgorsze Filmy Świata, jest bowiem wypełniony okropnymi efektami specjalnymi (które absolutnie trzeba zobaczyć), a bohaterowie są trochę naiwni, jednak za tą zasłoną kryje się duża dawka humoru oraz próba podjęcia tematu niewolnictwa. W filmie zaprezentowane są różne postawy ludzi, którym odebrano prawo do decydowania o samym sobie, oraz próby radzenia sobie z zaistniałą sytuacją. Reżyser stara się również określić przyczynę chęci odebrania ludziom wolności. Diagnoza jest tragiczna. [Paulina Piotrowska]