Godzina wilka

Ingmar Bergman i found footage? Nie powinno nikogo dziwić, że arcymistrz kina stworzył podwaliny pod ten gatunek już w 1968 roku.

Jedno z jego największych dzieł zaczyna się bardzo autotematycznie. Film otwierają napisy informujące nas o wydarzeniach na wyspie, którą zamieszkują bohaterowie filmu. Podczas tych napisów słyszymy instalującą się ekipę filmową, następnie przed kamerą siada Alma Borg (Liv Ullmann) i oznajmia, że jej mąż, Johan (Max von Sydow), zaginął. Reszta jest już rekonstrukcją… koszmarów sennych, poczucia winy, pożądania i zawiści. Ten bardzo osobisty obraz Ingmara Bergmana (uważany za autobiograficzny) zagląda do najmroczniejszych zakątków ludzkiego umysłu. Narracja z pewnością wpłynęła na twórców horrorów found footage, tak jak inne filmy reżysera wpłynęły na kino grozy w ogóle.

Tytułowa godzina wilka to czas pomiędzy trzecią a czwartą w nocy, kiedy podobno umiera najwięcej ludzi. [Jarek Tokarski]

Seans poprzedzony będzie prelekcją  Jarka Tokarskiego.