Pokrewieństwo

Szum wody, kot i pamiętnik skrywający złowrogi sekret. W odziedziczonej przez Lindę posiadłości, przerobionej na dom spokojnej starości, zaczynają dziać się dziwne rzeczy. A to ktoś rozkręca krany w łazience, a to uporczywie nie domykają się okna, a to jakaś postać pojawia się w oddali i znika. Stopniowo niepewność ustępuje lękowi, a lęk przerażeniu – Linda musi stawić czoła nie tylko rodzinnej tajemnicy, ale także komuś znacznie bardziej namacalnemu, stanowiącemu śmiertelne zagrożenie zarówno dla niej, jak i dla wszystkich pensjonariuszy.

Ta wypełniona po brzegi suspensem australijska produkcja długo nie zdradza przynależności gatunkowej, choć poszczególne sceny i rozwiązania inscenizacyjne przywodzą na myśl takie klasyki, jak „Halloween”, „Lśnienie” czy „Teksańska masakra piłą mechaniczną”. Atmosfera gęstnieje z minuty na minutę, a niemała w tym zasługa operatora Gary’ego Hansena oraz odpowiedzialnego za muzykę Klausa Schulzego, którzy potrafili zbudować klaustrofobiczny klimat nawet w otoczeniu australijskich przestrzeni. W drugoplanową postać Barneya, chłopaka Lindy, wcielił się John Jarratt, bardziej znany z serii „Wolf Creek” jako psychopatyczny Mick Taylor. [Adam Horowski]