Adoracja

POLSKA PREMIERA

W wypełnionej upiornymi makabreskami filmografii Fabrice’a Du Welza nie było jeszcze filmu tak lirycznego i poetyckiego. Oto Paul, wrażliwy dwunastolatek mieszkający samotnie z matką, która pracuje w pobliskim szpitalu psychiatrycznym, zakochuje się w starszej o kilka lat Glorii, będącej pacjentką tegoż przybytku. Zaniepokojony o zdrowie ukochanej chłopak postanawia pomóc jej uciec – nie wiedząc, że przez to sam będzie musiał porzucić dotychczasowe życie i na każdym kroku wybierać między uczuciem do dziewczyny a zdrowym rozsądkiem.

Doceniona na festiwalach w Sitges, Locarno i Montrealu Adoracja to zawieszona poza czasem baśń i historia o dorastaniu w jednym. Mimo że Du Welz snuje tym razem niezwykle prostą historię, oplatająca zmysły muzyka Vincenta Cahaya i posiadające niemal namacalną fakturę zdjęcia Manuela Dacosse sprawiają, że o Adoracji trudno zapomnieć; bo choć belgijski reżyser nie epatuje tym razem obrazami wykręcającymi wnętrzności, to po raz kolejny porusza swój ulubiony temat – miłości i niemożliwości jej spełnienia. [Grzegorz Fortuna]