Łowca głów

POLSKA PREMIERA

W kolekcji urżniętych łbów należącej do tego wikinga brakuje tylko jednego trofeum – głowy potwora, który zabił jego córkę.

Łowca głów to esencja brutalnej fantastyki zamknięta w siedemdziesięciu dwóch minutach niedrogiego, surowego, wciągającego jak diabli filmu. To Wiedźmin okrojony z pompy i efektowności, w którym nie ma smoków, czarownic i innych bzdur; jest małomówny wiking, jest leśna chatka; jest kolekcja głów należących do zaszlachtowanych potworów; jest wola zemsty. Przez pierwsze pół godziny Łowca głów to film tak spokojny, cichy i kontemplacyjny, że ktoś mógłby niechybnie uznać go za slow cinema. Później reżyser Jordan Downey pokazuje jednak, że bliżej mu do Martwego zła niż do kina Beli Tarra, a prosta jak budowa topora fabuła rozwija się w zaskakujący sposób. Łowca głów do końca pozostaje jednak sobą – chropowatym filmem o wikingu, który skróci o głowę każdą przeklętą kreaturę. [Grzegorz Fortuna]